Στα εκπαιδευτικά σεμινάρια ξεκινάμε με θεώρηση της φωνής ως σωματική λειτουργία η οποία, μέχρι τη στιγμή που παρουσιάστηκε το δυσφωνικό πρόβλημα, είχε ανταπεξέλθει μιά χαρά στις φωνητικές απαιτήσεις του ατόμου. Έτσι, θέλουμε το κάθε δυσφωνικό άτομο να ξεφύγει από τη ματαίωση των φωνητικών του ικανοτήτων που έχει συχνά υποστεί τόσο από το κοινωνικό, εργασιακό και οικογενειακό του περιβάλλον, όσο από τον γιατρό που τον έχει εξετάσει. Αυτό σημαίνει πως με την προσέγγιση μας, δεν θεωρούμε ποτέ πως έχει γίνει κάποια «λάθος τοποθέτηση» της φωνής, όπως συχνά λέγεται στους ασθενείς. Απλά, ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί με τη φωνή του ο άνθρωπος τώρα, δεν αποδίδει με τρόπο που να ανταποκρίνεται στις παρούσες φωνητικές απαιτήσεις του.

Αυτή η θεώρηση των δυσφωνικών δυσκολιών δίνει μία άλλη προοπτική στην διαχείρηση της φωνής και των δυσκολιών της. Το άτομο δεν αντιμετωπίζεται σαν κάποιος που έχει κάνει «κακή χρήση» φωνής και συνεπώς «φταίει» για τη δημιουργία της δυσφωνίας του. Το άτομο καλείται να συμμετάσχει στην ανίχνευση και διατήρηση της ισορροπίας της φωνής που κάποτε είχε, αλλά έχασε για διάφορους λόγους. Έτσι, η προσέγγιση στην αποκατάσταση της φωνής δεν αποσκοπεί στην τελειοποίηση της παραγωγής φωνής αλλά στην επαναφορά της υγιούς λειτουργίας. Θεωρεί πως ο καθένας μας μπορεί, αν θέλει, να βελτιώσει τις φωνητικές του δεξιότητες και να αποκτήσει μεγαλύτερη φωνητική αντοχή, ώστε να μπορέσει να ανταπεξέλθει σε κάθε φωνητική πρόκληση.

Οι τεχνικές που αναπτύσσονται κατά τη διάρκεια των σεμιναρίων μπορούν να εφαρμοστούν από τον καθένα που αναζητά να κατανοήσει και να ελέγξει το φωνητικό του μηχανισμό. Στο θεραπευτικό πλαίσιο, μπορούν να εφαρμοστούν σε άτομα με διαταραχές φωνής από διάφορες οργανικές λειτουργικές δυσκολίες του λαρυγγικού μηχανισμού, όπως πχ. οίδημα, όζους, πολύποδες, πάρεση / παράλυση φωνητικών χορδών, ασυμμετρία κίνησης, φωνητική κόπωση, δυσκολία προβολής της φωνής ή ανεπαρκή ένταση. Οι ίδιες τεχνικές εφαρμόζονται και σε άλλες διαταραχές όπως στοματοκινητικές διαταραχές, διαταραχές ροής, δυσαρθρίες, δυσκολίες ρινικότητας (από σχιστίες, βαρηκοϊα, λειτουργική υπερρινικότητα) και ορισμένα νευρολογικά προβλήματα (π.χ. Νόσο Πάρκινσον, κλπ.).